Bir zamanlar küçük bir köyde, çobanlık yapan genç bir delikanlı yaşardı. Bu çoban, her gün koyunlarını otlatmak için köyün yakınındaki yeşil tepelere çıkarırdı. Ancak, yalnızlık ve sıkıcı rutin bazen çobanın canını sıkardı. Bir gün eğlenmek için bir oyun oynamaya karar verdi.
Köyün tepesinden, tüm gücüyle bağırmaya başladı:
"Kurt var! Kurt var! Kurt sürüme saldırıyor!"
Köy halkı bu korkutucu çığlığı duyunca hemen tarlalarını, işlerini bırakıp çobanın yanına koştu. Ama tepeye vardıklarında, ne bir kurt vardı ne de bir tehlike. Çoban, onları kandırdığı için kahkahalarla gülüyordu.
Köylüler sinirlenmişti, ama yine de geri döndüler. Ancak birkaç gün sonra çoban aynı oyunu tekrar oynadı:
"Kurt var! Kurt var! Kurt saldırıyor!"
Köylüler yine koşarak tepeye geldi, ama yine hiçbir kurt yoktu. Çoban bu kez daha da çok gülmüştü. Köylüler bu defa daha da kızgın bir şekilde geri döndüler.
Bir gün, çoban gerçekten bir kurt gördü. Sürüye saldıran kurt, koyunları birer birer yakalıyor ve çobanın çabalarına rağmen durmuyordu. Çoban tüm gücüyle bağırmaya başladı:
"Kurt var! Kurt var! Gerçekten kurt var!"
Ama bu kez köylüler, çobanın sesini duyduğunda ona inanmadılar. "Yine yalan söylüyordur," diye düşündüler ve yardıma gitmediler. Kurt, çobanın sürüsünü büyük bir zarara uğrattı.
Çoban, köyüne döndüğünde köylüler ona şöyle dediler:
"Yalan söylersen, kimse sana inanmaz. Gerçek zor bir durumla karşılaştığında bile!"
Hikayenin Mesajı
Güven kaybedildiğinde, doğru söylendiği zamanlarda bile insanlar size inanmakta zorlanır. Yalan söylemenin sonuçlarını her zaman hatırlamalıyız.